Jest takie miejsce, rzut beretem od królewskiego Krakowa, gdzie można zobaczyć na własne oczy zatrzymany czas. I nie chodzi tylko o XIX wieczną zabudowę Rynku czy XIV wieczne pozostałości zamku kazimierskiego. Wiosenne palety barw, letni upał, jesienną mgłę czy zimowe pierzyny na dachach łączy cisza, którą słychać nawet podczas festiwalowych wydarzeń. 

Lanckorona, kiedyś miasto aniołów, dziś ostoja artystów - jej historia sięga XIV wieku, kiedy to młody Król Kazimierz, nazwany potem Wielkim, wybrał to miejsce do budowy zamku. Przyczynkiem do jego budowy miała być bliskość i obfitość terenów łowieckich. Wyrosłe wokół zamku miasto, osadzone na prawie magdeburskim pomiędzy 1361 a 1366 rokiem od XV wieku zaczyna być znane jako Lanckorona. 

Przez następne stulecia miasto, nadal będące królewszczyzną, przechodziło w ręce starostów z wielu sławnych rodów m.in. Lanckorońskich, Zebrzydowskich, Czartoryskich, Myszkowskich czy Wielopolskich. W roku 1655 zamek zajęli Szwedzi, jednak ucierpał on dopiero podczas Konfederacji Barskiej. W 1768 roku zajęli go konfederaci, stał się więc ważną twierdzą obronną. W 1771 roku konfederaci ponieli klęskę, w wyniku której zamek został oblężony. Walki trwały do 8 czerwca 1772 roku i zakończyły się poddaniem polskiej załogi, obróceniem zamku w ruinę, a także zniszczeniem miasta, które już nigdy nie odzyskało swojej świetności. W 1797 roku cesarz Franciszek II potwierdził posiadane przez Lanckoronę przywileje, a także – w związku z ustanowieniem w niej magistratu – nadał miastu nowy herb: istniejącą dotąd złotą koronę na niebieskim tle, uzupełnioną o wieniec laurowy i napis Sigillum regiae civitatis Landskoroniensis. Wszystko to jednak nie powstrzymało postępującego upadku Lanckorony. Jakby tego było mało, w 1868 roku w Lanckoronie wybuchł wielki pożar (wg. niektórych źródeł zapoczątkowany przez podpalenie plebańskiej stodoły), który prawie doszczętnie zniszczył miasto. W ciągu następnych kilku lat odbudowano Lanckoronę według starego planu, nadając jej kształt znany do dziś. Od tego momentu Lanckorona stała się miasteczkiem letniskowym, jak magnes przyciągając rzesze artystów takich jak: Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz, Gustaw Holoubek, Zofia Kucówna, Adam Hanuszkiewicz, Jerzy Nowosielski, Marek Grechuta, Grzegorz Turnau. Lanckoronę szczególnie umiłował Stanisław Wyspiański i Józef Piłsudski, a Wiktor Zin malował tutejsze chaty. Do dziś atmosfera bohemy unosi się nad wzgórzem lanckorońskim. Szukają tu natchnienia rzeźbiarze, koronkarze, ceramicy, malarze, rękodzielnicy. A nam pozostaje podglądać ich pracę, zamienić z nimi parę ciepłych słów i wypić kawę w jednej z uroczych knajpek, których nie brakuje w tym miniaturowym miasteczku, wsłuchując się w jego ciszę.

Jednak jest kilka dni w roku, kiedy Lanckorona ożywa gwarem, radością i zapełnia się ludźmi. Najbliższe wydarzenie, to coroczny, 19 już Festiwal Anioł w Miasteczku. Jeśli jesteście ciekawi, zajrzyjcie do programu, by przekonać się, dlaczego warto odwiedzić tę uśpioną siostrę Krakowa.